ولادت با سعادت پیامبر اعظم، حضرت محمد مصطفی (ص) و امام جعفر صادق (ع)

ali razmjoo
سه شنبه 1391/11/10
9:15
1133 بازدید

ماه ربیع الاول ماه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، ماه نزول فیض و برکت ورحمت، و ماهی است که در آن پیام آور بزرگ توحید و یکتا پرستی، حضرت محمد مصطفی(ص) در مکه معظمه به دنیا آمد تا پرچم توحید را برافرازد و حریم مقدس کعبه را از لوث اصنام کفر و جاهلیت پاکسازی نماید.

محمد رسول الله

نامی که هستی با همه شناخت خود از خود اراده کرد، محمد بود؛ یعنی نام خویشتن را محمد نهاد. او نیز مانند همه کسانی که نام خویش را انتخاب نمی کنند، نامی برای خویشتن نداشت.

دیگران او را محمد نامیدند و او نیز محمد را پذیرفت و محمد شد. و آن زمان که دریافتش مساوی همه دریافت شد، نامی دیگر برای خود برگزید. نامش رسول امین شد و این نام شایسته، که بازیافت او از همه هستی بود.

موجب گشت تا دست از پیامبران گذشته، از ابراهیم تا مسیح برداشته، آنها را نیک یاد کند. ولی پیامبری را به خویشتن نسبت دهد. او که خود را نزدیک ترین به هستی بخش می دانست، بر آن شد تا تصویری از خویشتن در کتابی آسمانی، آن چنان که شایسته او بود به تماشای بشریت گذارد و موجب گردد تا آنها نیز به تصویری از هستی خویش پی ببرند.

او از تن دادن به پیامبران گذشته پرهیز کرد و ضمن تجلیل از آنها همه را به پرهیز از ایشان فراخواند. او خود را در مسند پیامبری یافته بود و مردم را نیز به اندیشه های خود دعوت می کرد. اندیشه های ایشان ساخته شده معلمی با دانش دانشمندان بود.

من عاشق محمد هستم
پیامبر عاشقان، پیامبر زیبا صفتان، پیامبر خوش خلقان عالم، پیامبر گفتنی ها، پیامبر شنیدنی ها، پیامبر اندیشه، پیامبر گذشت، پیامبر مهربانی، پیامبر راستی، پیامبر حقیقت و پیامبر پیامبر صفتان از انسان آن چنان تعریف والائی عرضه کرد که شکوفایی توانائی هایش روز افزون شد

.
انسان دائما در حال پی بردن به توانایی های خواسته شده خویش است. انسان تحت تاثیر محمد که نامگذارش حیثیت خویش را به او نسبت داده بود، در مسیر کمال در حرکت است. او آنچه را می خواهد، می شود و این را پیامبرش به او آموخته است

آنچنان که ترک دنیا و مرگ را شروع زندگانی دیگری برشمرده است و آن را نشانه پیوست به حقیقت خویش دانسته، همان طور ترک هر مرتبه ای در عالم وجود و هر عبادت شونده ای موجب خواهد شد تا شکوفایی، خلاقیت و زندگی تعریف تازه ای یابد. او در این تعریف از خود، خود را رها کرد و فرمود و هوالمولی و نعم المولی و نعم النصیر و هو العلی العظیم و به برتری جویی دعوت کرد.

او انسان را نامحدود می دانست و می خواست که مردمان روزگاران بفهمند که نامحدودند و او پیامبر دوستی و لطف و راستی بود. او حتی به خویشتن نیز دعوت نکرد. او همه را به بی نهایت خواهی دعوت کرد. پس بی نهایت خواه شد و خاصیت کم ترین بی نهایت خواهان، پیامبری است.

یا جعفر بن صادق

خجسته سالروز طلوع خورشید هدایت، تبلور دُرّ دریای عصمت، تلألؤ نگین انگشتری امامت، شکوفایی گل بوستان احمد صلی الله علیه و آله ، ولادت صادق آل محمّد صلی الله علیه و آله بر تمام دوستداران معرفت و حقیقت مبارک باد.

صبح روز جمعه ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ ه . ق، مدینه، چشم انتظار طلوع خورشیدی دیگر از سلاله پاک رسول اللّه صلی الله علیه و آله بود، تا با تجلی جمال آن مولود مبارک وضوی نور گرفته و چهره خویش را بار دیگر منور سازد.

سرانجام خانه امامت و ولایت با میلاد فرخنده ششمین امام معصوم علیه السلام ، غرق شادی و سرور شد. ملائک مشتاقانه به استقبال و خوش آمدگویی از آن نوگل تازه شکفته به زمین آمدند و نرگس چشمان خود را میزبان قدوم مبارک آن عزیز بزرگوار کردند.

ما نیز این میلاد بزرگ و فرخنده را به تمام دوستداران اهل بیت علیه السلام تبریک و تهنیت گفته و امیدواریم که با بهره گیری کافی ازمکتب سازنده آن ستارگان درخشان در راستای پاک سازی جسم و جان خود ازلوث پلیدی ها و گناهان گام، برداریم.

گرامی باد هفته ی وحدت، که درآن میثاق ها تحکیم می شود ، پیمان ها استوارتر می گردد ، خون ها در هم می جوشد ، دست ها وبازوها درکنار هم قرار می گیرد ،
چهره ها بر یکدیگر لبخند پیروزی و صفا می زند ، قشرها همه باهمند ، امت، یکپارچه و منسجم است و شیعه و سنی، به یاد سالروز میلاد رسول گرامی اسلام، با هم و در کنار هم، در یک راه و به سوی یک هدف.

یا محمد رسول الله