روستای نظرآقا-نظرآقا سلام

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام خدمت تمامی ورزشکاران و ورزش دوستان و احترام به تمام کسانیکه در این روستا مسئول ورزش و به تحرک درآمدن نیروی جوان بوده و میباشند.و چه بسا کسانیکه که خدمتهای فراوانی رو به ورزش این روستا کردند و حالا در جمع ما نیستند،مرحوم حاج محمد نظری و مرحوم حاج علیکرم کشفی ،مرحوم فضل الله وحیدنیا و مرحوم نجف احمدی که از بهترین و با خلاقترین فوتبالیست های روستا بوده اند یاد آنها را گرامی میداریم

.

اینجانب محمد براهیمی فرزند غلامرضا،متولد 1360/5/28 فوتبال خود را از همان کوچه و محله خود شروع کردم ،به یاد دارم که در سرما و گرما شدید با برادر بزرگترم اسماعیل به سر تمرین و مسابقات تیم امید میرفتیم و چنان با عشق و علاقه به آنها نگاه میکردیم و دوست داشتم من همروزی بتوانم مثل آنها یه توپ داشته باشم و چون برادر بزرگترم علاقه مرا متوجه میشد هر روز بعد از پایان فوتبال توپ را به منزل می آورد و من انگار به تمام آرزوهایم رسیده بودم و تا دیر وقت با آن توپ بازی میکردم.بالاخره در سنین کودکی بصورت محلی با بازیکنانی چون روح الله مهدیان 2 رضا محمد زاده 3 خدانظر شهریاری 4 علی نامی 5 مرحوم علی احمدزاده و خیلی دیگر بصورت پراکنده توپ پلاستیکی در کوچه فوتبال بازی میکردیم.

در مقطع دبستان معلم ورزش مدرسه مرحوم حاج علیکرم کشفی بودند که همانطور که دربالا ذکر شد ایشون برای ورزش زحمت بسیار زیادی کشیدند به طوریکه تمام وقتش را صرف تیم های فوتبال در روستا میکرد

.

در مقطع راهنمایی زیر پرورش آقای سبحانی بودم و ایشان مرا برای فوتبال بین مدارس انتخاب کردند که با مدرسه های منطقه مثل سعداباد و جتوط و درودگاه بازی کردیم و همان سال قهرمان مدارس شدیم.

بالاخره در دوران دبیرستان و در سن 17 سالگی بود که از طریق برادرم اسماعیل وارد تیم امید شدم چون او خود یکی از بازیکنان تیم امید بود و به وسیله ی خود او بود که مرا در پست دفاع جلو زن بازی دادند او همیشه بعد از هر مسابقه نکاتی را جهت بهتر عمل کردن در آن پست به من گوشزد می کرد که واقعا موثر بود به یاد دارم اولین فوتبال رسمی خود را در مقابل انقلاب درودگاه بازی کردم و مربی تیم آقای اصغر نامجو مرا در پست هافبک راست قرر دادندو چون استرس داشتم اصلا خوب بازی نکردم ولی آنبازی با نتیجه یک به صفر بردیم. فرداش در جلسه تمرین بود که برادرم به مربی گفت که مرا در پست دفاع جلو زن قرار دهد او نیز قبول کرد و من بجای مختار بحرینی قرار داد از آقای نامجو هم تشکردارم که واقعا در دوران فوتبالی ام به من خیلی محبت داشتند و امید میدادند به من بطوریکه یه دوران که در کنار تیم بودند از بهترین روزهای زندگیم بود در همان سال (77) تیم امید با بازیکنان خوبی مثل ابراهیم زیراهی ، عبدالکریم گرامی ، خدانظر نظراقایی، ابوذر نامی، علی نامی، محمد زیراهی،مختار بحرینی، قهرمان رده امید سعدآباد شد

و بدون اغراق یکی از بهترین تیمهای چند سال اخیر روستا را داشته ایم. همه این مسئله برمیگردد به تمرینات منظم و بدنسازی ایده آل و به روز آقای نامجو و همچنین ایشان از لحاظ روحی و روانی هم خیلی تاثیر گذار بودند بطوریکه تمام بچه ها تا هنوزم در مورد آن زمان به نیکی یاد میکنند.

بعد از دوران دبیرستان و با قبولی در دانشگاه پیام نور بوشهر همان سال اول وارد تیم فوتبال داشنگاه شدم که مربی تیم آقای تاج الدینی که یکی از مربیان تیم ایرانجوان بوشهر بودند و روشهای مختلف تمرین و کارهای جدیدی که یک مربی سطح اول فوتبال استان انجام میدادند را کار میکرد

و تمریناتش عالی بود.مسابقاتی بین دانشگاههای کشور برگزار شد که تیم بوشهر در دو دیدار رفت و برگشت موفق  شد تیم دانشگاه برازجان را با نتیجه 11 به صفر شکست دهد در دیدار دوم تیم لامرد وارد بوشهر شد که بازی رفت دربوشهربا نتیجه 1 به 1 به پایان رسید ولی در بازی برگشت در لامرد نتیجه را بوشهر واگذار کرد و از راهیابی به مرحله بعد باز ماند

.

بهترین  و بدترین خاطره دوران ورزشی:

بهترین خاطره ام برمیگردد به همان سال 77 و قهرمانی در سعداباد و همچنین بازیهایی که مقابل تیم خوب آزادی انجام دادیم

بدترین خاطره ام نیز مربوط میشود به تمرینی که در ان روز یکی از بهترین و با اخلاقترین فوتبالیست های  روستا در جلوی چشمانم به زمین خورد و بعد از چند روز خبر فوتش رو بهم دادند تا مدتی از لحاظ روحی درشرایط خوبی نبودم آن مرحوم خدارحم زارعی یکی از بازیکنان متعصب تیم امید بود که در اینجا یادش را گرامی میداریم 

پیشنهاد برای بهتر شدن ورزش در نظرآقا به خصوص فوتبال :

پیشنهادم برای فوتبال نظراقا این است که از کسانیکه کار بلد این رشته هستند دعوت کنند و ورزش این روستا را به وسیله ی این آقایان تقویت کنند.مدرسه فوتبال نونهالان را میشود بوسیله ی صدرنشین ورزش در روستا راه اندازی کرد. متاسفانه فوتبال خاکی و چمنی تبدیل شده به سالنی که به چند دلیل مانع پیشرفت فوتبال شده است.

 * مسابقاتی در سطح منطقه یا بالاتر در این سالنها نداریم 

 * بیشتر این بازیکنان که خوش تکنیک هم هستند ولی درزمین فوتبال و چمن کارایی راندارند چون در زمین کوچک بازی کرده اند

* مصدومیتهای مکرر در سالن

باید از پیشکسوتان بخواهند تا دوباره تیم های امید و آزادی رو تقویت کنند تا دوباره هیجان فوتبال به روستایمان برگردد، و در آخر از تمام کسانی که برایم زحمت کشیده اند به خصوص آقای مصطفی احمدی که زحمات فراوانی برای فوتبال نظرآقا متحمل شدند تشکر و قدردانی را بعمل می آورم  ــــ  با تشکر 

با تشکر از محمد براهیمی