روستای نظرآقا-نظرآقا سلام

نظرآقا سلام: روایتی از پایان ماه صفر با گویش محلی در دشتستان

 
به نام خدا

صِفرِک دَر

پسین تنگی دیدُم دی، جومه ی سیاشِ عوض کرد و یه ویل گُل کِلونی برش کرد
یه پاله ی حنای پُی اُو قیلون خیسوند نا تو سیک دیوار.
مُشتِ چِر چووی جمع کرد  رُخت پُی چاله . افتو بشین نشین بی که چر چوولِ تَش کِ گُرد مُخِ بلندی هم نا ریش و بُرِ گُردِ روشن کِ و تو تمام
خونه زُرش دا. بُوا گفت: زنک زنده ای مون تش نزنیا
پی سر اشاره کرد که باشه
تو کُله ی کهره ی باشتِ مُرخ و خروسَل
سیکِ دیوار هر جا که بگی ودُو تش زُر دا و بعد، تُمپه ی قیلون و چو سوخته ی بُرد صحری فِده چوِ ور دا قیلون هم اشکُند.
اوسو اومه چندتا خُرنگ ورداشت رخت تو قوطی و زاغ دینشت مشتی کِ. دواره زرش دا تو خونه و بعد اورد ری سر ما زُرش دا و همیزا می خوند"
صفرِک دَر صفرک دَر
بی شر و جر
بره صفر
خِشی بیا بلا بره
سوزی بیا سیا بره
بترکه چیش حسود
صفرک دَر،صفرک در
الله اکبر اذون مغرو که راس اوی دی دس نماز گرفت ره پُی باغچه ری و قبله ویسا
بنگ مانم دا گفت "دی بیاین سیل اول ماه عمرو کنین. هر کی نها دیدش بوید سیل تو درخت سوز کنه .
بوُا دسش نا بالای بُرمش گو"
تو چیشت شی پاتِ نمیوینه میخی ماه شو اول بوینی!
بعد دس دیِ کشی هلِ خوش
گو بیو ایل تَر ویس ایسو سیل
شاخه ی بالای کُنار کُ ماهِ میوینی. دی سیل بالا کرد
سرش زُر دا گو خاکِ سرُم بگیره، اُما چیشت دوربین دوقاوه. ای خو شُرِ جومه کهنه ی سفیدو خوت بچه یَل ورش دادنِ بالای کُنار.
ما زدیم شو خنده که بُوا ری جَهل قاره ومون زه
کی گفته شما پُی مغرو بیاین شی کنار ویسین.

معصومه ی خدادادی
دشتستان
آذرماه ۹۵

منبع: اتحاد خبر